Παρατηρούμε τους εξής τύπους κτηρίων:
Μακρόστενο πέτρινο κτίσμα (μακρινάρι) το οποίο χαρακτηρίζεται ανάλογα με τη σχέση που έχει η στενή πλευρά του με την κλίση του εδάφους, ως πλατυμέτωπο όταν αυτή είναι παράλληλη στις υψομετρικές γραμμές (μορφή που προσαρμόζεται με ευκολία στις εδαφικές συνθήκες) και ως στενομέτωπο όταν η στενή πλευρά είναι κάθετη στις ισοϋψείς (παράδειγμα σπανιότερο στον οικισμό, και με εφαρμογές κυρίως σε εμπορικής χρήσης κτίσματα που χρειάζονταν τη μακρά πλευρά στο δρόμο.
Τετραγωνικής κάτοψης κτίσμα, οι πλευρές του οποίου πλησιάζουν την αναλογία 1:1. Είναι παράδειγμα σπανιότερο για τον οικισμό. Όταν συνδυάζεται με ύψος περισσότερων ορόφων ή και διαφοροποιήσεις λόγω των υψομετρικών παίρνει τη μορφή πύργου.
Κάτοψης σχήματος Γ, που συντίθεται από δύο πρισματικούς κανονικούς όγκους, το τυπικό μακρινάρι και ένα μονόχωρο τετράγωνο, που κατά κύριο λόγο δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Ο τύπος αυτός συναντάται κυρίως σε περιπτώσεις ομαλού αναγλύφου του εδάφους, σε διαφορετική περίπτωση η διαφοροποίηση γίνεται με την περικλειόμενη από το Γ αυλή στην υψηλότερη στάθμη.
Από άποψη εσωτερικής διάταξης στα μακρινάρια συναντάμε κυρίως δίχωρη και τρίχωρη διάρθρωση, ενώ σπανιότερα είναι τα παραδείγματα τετράχωρης κάτοψης και δει μονόχωρης, καθώς οι συνήθεις διαστάσεις των δύο πλευρών των κτισμάτων τέτοιου τύπου ευνοούσαν το διαχωρισμό σε 2-3 χώρους
Όσον αφορά τους ημιυπόγειους χώρους χρηστικά παρουσιάζονται ως αποθηκευτικοί ενώ τυπολογικά σημειώνουμε τις θολωτές κατασκευής στήριξης των επικείμενων επιπέδων, είτε και χωρίς. Στη δεύτερη περίπτωση είχε συχνά και τη χρήση μικρού στάβλου για τα ζώα.