ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ_ _εξωτερικοί τοίχοι

Εξωτερική τοιχοποιία_

Οι έξωτερικές, τοιχοποιίες των κτιρίων του οικισμού είναι λίθινες, ανεπίχριστες εξωτερικά και φέρουν κατά κύριο λόγο ξύλινες ενισχύσεις. Πρόκειται για διαδοχικές στρώσεις της λιθοδομής με ημιλαξευμένες πέτρες, αρκετα πρόχειρα τοποθετημένες και παρεμβάλλονται λίθοι κάθετα τοποθετημένοι προς αυτές. Οι τοιχοποιίες θεμελιώνονται επάνω σε λίθους μεγαλύτερων διαστάσεων από εκείνους της υπόλοιπης λιθοδομής. Στις περισσότερες περιπτώσεις κτιρίων του οικισμού θεμέλια αποτελούν οι βράχοι του φυσικού εδάφους. Κάποιες φορές μάλιστα ο βράχος αποτελεί  το μεγαλύτερο τμήμα  του ενός τοίχου του κτίσματος, όσο ανεβαινουμε προς την φυσική πηγή.

Εξαίρεση στον κανόνα αποτελούν σημεία οπου δίνεται προσοχή στην λιθοδομή στα πρέκια και στις ποδιές των θυρών και παραθύρων, στους λαμπάδες και στα ανακουφιστικά τόξα.

Οι τοίχοι δένονται με οριζόντιες ξυλοδεσιές. Οι ξυλοδεσιές τοποθετούνται σε ύψη του κτιρίου ανά 1-1.5μ. , και συνήθως στο ύψος της ποδιάς, του πρεκιού, του πατώματος και της στέγης. (φωτογραφία_δ).  Συνηθίζεται να συνδέονται μεταξύ τους ανά τακτικά διαστήματα με άλλα κάθετα σε αυτές ξύλα, τις κλάπες. Οι κλάπες είναι ακατέργαστες διχάλες από αγριόξυλα. Μάλιστα συχνά τετοιας περιγραφής ξύλα προβάλλουν το κεφάλι τους έξω από την περασιά του τοίχου. Λόγω της ύπαρξής τους εξασφαλίζεται η καλύτερη συμπεριφορά της τοιχοποιίας στην κατανομή των φορτίων ή σε ένα επερχόμενο σεισμό γιατί η λιθοδομή συμπεριφέρεται καλά σε θλιπτικές δυνάμεις, ενώ η ξυλοδεσιά ανταποκρίνεται αντίστοιχα καλά σε θλιπτικές καταπονήσεις.

Τέλος, σημειώνεται αρκετά συχνά η προσπάθεια υποστήριξης της λιθοδομής με στοιχεία κονιάματος, πιθανότατα ως μεταγενέστερη παρέμβαση με σκοπό την συντήρηση.