Στέγες

Όλα τα κτίρια του οικισμού διαθέτουν επικλινείς στέγες, συνήθως τρίριχτες ή δίρριχτες, καλυμμένες με οπτά πήλινα κεραμίδια.
Η διαμόρφωση της κλίσης γίνεται με τριγωνικούς σύνθετους ξύλινους φορείς που αποτελούν και τον  φέροντα οργανισμό της στέγης.

Πιο συγκεκριμένα ο  βασικός τύπος κατασκευής ακολουθεί την εξής τυπολογία:
Μία σειρά ζευκτών στηρίζεται σε ξύλινο δοκάρι με μεγάλη διατομή- επεξεργασμένο ή όχι- στην ευθεία του κορφιά και
εδράζεται στους πλευρικούς τοίχους μέσω στρωτήρων, δηλαδή μίας σειράς ξύλων που διατρέχουν περιμετρικά την τοιχοποιία.

Πάνω από αυτό τοποθετούνται οι τεγίδες και σπανιότερα μία στρώση επένδυσης, δηλαδή ξύλινες δοκοί τοποθετημένες κάθετα στη διεύθυνση των αμειβόντων, που φέρουν το πέτσωμα.

Το πέτσωμα αποτελείται από μία στρώση σανίδων, τοποθετημένων πολύ κοντά στις τεγίδες που φέρουν την τελική επικάλυψη με κεραμίδι. Οι συνδέσεις των ξύλων τις περισσότερες φορές είναι  καρφωτές.

Όσον αφορά τη μόνωση σε αυτές τις παλιές κατασκευές είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ όταν υπάρχει διαμορφώνεται με φυσικά υλικά όπως ξερά χόρτα και λάσπη. Επάνω στο πέτσωμα τοποθετούνται στη συνέχεια βυζαντινού τύπου κεραμίδια ενώ παρατηρούνται και ρωμαϊκά τα οποία τοποθετούνται απ’ευθείας πάνω στο πέτσωμα. Σε νεότερες κατασκευές άρχισε να γίνεται και χρήση γαλλικών κεραμιδιών.