Στα σπίτια των Καλαρρυτών, ο ισόγειος χώρος ήταν συνήθως συνδεδεμένος με το επάγγελμα του καθενός ενώ ο πρώτος όροφος αποτελούσε την κατοικία. Σε μία εκ των οικιών που μελετήσαμε, το ισόγειο ήταν στάνη αλλά όταν έπαψε να χρησιμοποιείται ως τέτοια, ο χώρος έκλεισε και δημιουργήθηκε ένας ξενώνας. Παράλληλα, εντοπίστηκαν στατικές απειλές λόγω της σαθρότητας του εδάφους σε ένα τμήμα του οικοπέδου με αποτέλεσμα να προστεθεί μεταλλική δοκός στο ταβάνι του ισογείου για αύξηση της στατικότητας. Επίσης, στο συγκεκριμένο οικοδόμημα παρατηρείται επέκταση του βορειοανατολικά, ώστε να καλυφθούν με μεγαλύτερη άνεση οι ανάγκεσ της εστίας όσο και η προσθήκη τουαλέτας στον εσωτερικό χώρο, αφού στον οικισμό συνηθιζόταν η τουαλέτα να είναι προσβάσιμη μόνο εξωτερικά. Η προσθήκη εξωτερικά ενσωματώνεται πλήρως στο υπόλοιπο κτίσμα με χρήση όμοιας τοιχοποιίας και στέγη με σχιστόπλακες. Μέσω αυτής της προσθήκης εξασφαλίζεται επίσης πιο άνετη πρόσβαση στο πίσω μέρος του οικοπέδου.