Σχέση με το περιβάλλον

Το φυσικό τοπίο των Καλλαρυτών

Το φυσικό τοπίο της περιοχής αποτελείται από συνθέσεις ορεινών όγκων, ρεμάτων, ποταμών λιβαδιών, απότομων φαραγγιών, πεδιάδων κι έντονης βλάστησης.

Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι το άφθονο νερό που ρέει από πηγές εντός ή κοντά του οικισμού και καταλήγει στον Καλλαρύτικο ποταμό. Τα ρυάκια που σχηματίζονται και συχνά ρέουν παράλληλα με τους δρόμους του χωριού δημιουργούν μια γαλήνεια ατμόσφαιρα. Λόγω μορφολογίας υπάρχουν και ορισμένες καταρακτώσεις ενώ δε λείπουν και μικρά γεφυράκια πάνω από τις διαδρομές του νερού.

Ιδιαιτέρως έντονη και ποικίλη είναι η χλωρίδα στον οικισμό, χάρη και στο συνεχώς τρεχούμενο καθαρό νερό αλλά και στις ελάχιστες ανθρώπινες παρεμβάσεις, οι οποίες έχουν αφήσει το φυσικό τοπίο σχεδόν αναλλοίωτο.

Βλάστηση της περιοχής

Δέντρα: Πλατάνια, Φουντουκιές, Κουτσουμπιές, Μουριές, Κερασιές, Ιτιές, Κυπαρίσσια, Καρυδιές, Κρανιές.

Θαμνώδη Φυτά: Σχήνος (ή Τσαπουρνιά), Κέδρος, Ντρόγκα (χαμηλοί αλπικοί θάμνοι), Βατομουριές, Κουφωξυλιά (ή Ζαμπούκος).

Αναρριχώμενα Φυτά: Κισσός, Αγιόκλημα, Αγριοτριανταφυλλιές, Αράχνη.

Λουλούδια: Μανουσάκια (γνωστά και ως Νάρκισσοι), Σιδερίτης (Τσάι του βουνού), Πρίμουλα (Λουλούδι του Δαρβίνου), Σκυλάκι.

Βότανα: Μελισσόχορτο, Φασκόμηλο, Μάραθος.

Μανιτάρια: Κανθαρίτης, Μπόλετος, Άρτσι Μπούρτσι

Άλλα Φυτά: Ελλέβορος (ή Σκάρφη ή Σπιντζού στα βλάχικα), Βούρτσα (Καλλιστήμονας)

Εναλλαγές Τοπίου

Με την αλλαγή των εποχών αλλάζει και η εικόνα της ευρύτερης περιοχής και κατ' επέκταση του οικισμού. Τη χειμερινή περίοδο, τα νερά παγώνουν, τα περισσότερα δέντρα χάνουν τα φύλλα τους και το τοπίο είναι χιονισμένο. Όταν έρχεται η άνοιξη και το καλοκαίρι οι Καλαρρύτες είναι ολάνθιστοι και καταπράσινοι.