Συμπεράσματα

Η φυσιογνωμία του Νεοχωρίου σήμερα έχει διαμορφωθεί τόσο από το πέρασμα του χρόνου όσο και από την αλληλεπίδραση των κατοίκων με τον χώρο.

Το ορεινό αυτό χωριό είναι άμεσα συνδεδεμένο με το περιβάλλον του και η δομή του έχει επηρεαστεί από αυτό. Το στοιχείο της φύσης είναι έντονο σε όλη την έκτασή του, με εξαίρεση τον αρχικό πυρήνα, όπου είναι πιο περιορισμένο. Τα κτήρια είναι εναρμονισμένα με το φυσικό τοπίο, καθώς είναι απόλυτα ενταγμένα στο ανάγλυφο του τόπου. Εξαιτίας αυτής της μορφολογίας του εδάφους με τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές, είναι πολύ συχνή η παρουσία αναλημματικών τοίχων στον οικισμό με ενδιαφέρουσες τοιχοποιίες που συμβάλλουν στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Στο κέντρο του οικισμού δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία πρασίνου και παρουσιάζεται μεγαλύτερη συνοχή στα κτήρια. Μια συνοχή που σχετίζεται με την αντίστοιχη κοινωνική συνοχή που υπήρχε την εποχή ίδρυσης του Νεοχωρίου, όταν η κοινωνία βασιζόταν στην συνεργασία και την συλλογική δράση των κατοίκων.

Το οδικό δίκτυο επηρέασε επίσης την εξέλιξη του οικισμού. Ο παλιός κεντρικός δρόμος οδηγούσε στο κέντρο του χωριού και η ανάπτυξη γινόταν γύρω από τον αρχικό πυρήνα, ενώ μετά την διάνοιξη του περιφερειακού, το χωριό άρχισε να επεκτείνεται εκατέρωθεν του δρόμου αυτού. Επίσης η χρήση του περιφερειακού δρόμου από τουρίστες και διερχόμενους μείωσε και την εισροή επισκεπτών στο χωριό. Επακόλουθο αυτού είναι ο μειωμένος αριθμός υπηρεσιών αναψυχής και τουρισμού στον οικισμό. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην πλατεία του χωριού, η οποία παρόλο που συγκαταλέγεται στις πιο φημισμένες του Πηλίου, παρουσιάζει μειωμένη κίνηση- ιδιαίτερα τον χειμώνα- εξαιτίας της θέσης της στο κέντρο του οικισμού, μακριά από τον περιφερειακό. Ωστόσο η εικόνα αυτή αλλάζει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες όταν ο οικισμός έχει περισσότερη ζωή και μεγαλύτερη κίνηση, λόγω τουρισμού.

Σημαντικό στοιχείο της μορφής του οικισμού αποτελεί και η αρχιτεκτονική του. Τα περισσότερα σπίτια -παλιά και καινούρια- είναι χτισμένα με παραδοσιακά τοπικά υλικά, όπως είναι η πλάκα Πηλίου, που εξορύσσεται στα λατομεία από τους κατοίκους του χωριού. Τα ερείπια που συναντώνται στον οικισμό συνέβαλλαν στην κατανόηση της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αφού τα περισσότερα είναι  εγκαταλελειμμένα, χωρίς μεταγενέστερες προσθήκες. Ο χαρακτήρας του χωριού ωστόσο επηρεάζεται και από τα καινούρια σπίτια που συνδιαμορφώνουν τη φυσιογνωμία του οικισμού, είτε μιμούμενα την παράδοση ή επηρεασμένα από τα σύγχρονα πρότυπα.

Σε όλη την έκταση του Νεοχωρίου παρατηρούνται πολλές αλλοιώσεις, ακόμα και στον αρχικό πυρήνα. Αν και ο οικισμός είναι αρκετών χρόνων, δεν συναντάται το χαρακτηριστικό πυργόσπιτο του Πηλίου, εξαιτίας των αλλοιώσεων τόσο ανθρώπινης προέλευσης όσο και φυσικών καταστροφών. Υπάρχουν, όπως επισημάνθηκε, πολλά καινούρια κτήρια αλλά και κτήρια με παρεμβάσεις. Αυτό δείχνει ότι το χωριό είναι ζωντανό, δεν έχει μνημειακό χαρακτήρα και εξελίσσεται στο χρόνο. Ωστόσο οι παρεμβάσεις στην πλειοψηφία τους δεν συμβαδίζουν με την τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Επιπλέον ο αριθμός των καινούριων και των ανακαινισμένων σπιτιών,  με το πέρασμα του χρόνου, υπερισχύει του αριθμού των παραδοσιακών δημιουργώντας σχετική ανομοιογένεια που παρατηρείται στον οικισμό.

Η συνύπαρξη παραδοσιακής και σύγχρονης αρχιτεκτονικής δίνει στο χωριό διττό χαρακτήρα. Οι αρκετές αλλοιώσεις που εντοπίστηκαν αποδίδονται πιθανώς σε χαλαρή εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο η αλλαγή της συμπεριφοράς των κατοίκων με περισσότερη πειθαρχία, λόγω και των αντίστοιχων πιέσεων από το κράτος έχει ήδη επαναφέρει στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και σε νεότερα κτήρια. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε πως ο τοπικός παραδοσιακός χαρακτήρας του χωριού θα διατηρηθεί και θα γίνει προσπάθεια εναρμόνισης των σύγχρονων κτηρίων με αυτόν.