Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του οικισμού υποδιαιρείται σε δυο φάσεις. Το δομικό σύστημα και στις δυο φάσεις είναι αρκετά κοινό και αυτό διότι εκφράζεται πάντα μέσα από τα διαθέσιμα τοπικά υλικά. Χρησιμοποιούνται τοπικοί λίθοι, γνωστοί και ως ποριά. Επιπλέον χρησιμοποιείται θηραϊκή γη με τις γνωστές υδραυλικές ιδιότητές της, ελαφρόπετρα, ασβέστης κ.λ.π. Οι κύριες παθογένειες των κτισμάτων οφείλονται κυρίως σε χρήση λίθων διαφορετικής διαμέτρου μέσα στα δομικά στοιχεία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ζώνες με έντονη στατική ανομοιογένεια. Επίσης η χρήση ελαφρόπετρας στα συνεκτικά κονιάματα είχε σαν αποτέλεσμα την αστοχία τμημάτων καθώς έχει έντονα απορροφητική συμπεριφορά στην υγρασία.