Περιγραφή Τοπικού Δομικού Συστήματος

Το κτήριο που επιλέχτηκε αποτελεί τμήμα παλιού Πηλιορείτικου αρχοντικού, χτισμένο περίπου το 1850, που με το πέρασμα των χρόνων χωρίστηκε σε δύο κατοικίες. Η κατοικία με τη σημερινή της μορφή έχει κάτοψη σχήματος Γ και αναπτύσσεται σε δύο ορόφους(για σχέδια βλ. Τα Κτήρια>Αρχιτεκτονικές Τυπολογίες>Κτήριο 185α), η μισή από την οποία έχει παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτη.

Η εξωτερική τοιχοποιία είναι κατά βάση αργολιθοδομή  πάχους 70 εκατοστών. Σε οριζόντιες ζώνες ανά 70 εκατοστά καθ’ύψος τοποθετούνται σχάρες ξυλοδεσιών με τρία διαμήκη ξύλα και εγκάρσιες κλάπες που τα συνδέουν. Στο πάνω πάτωμα που βρίσκεται το σαχνισί η εξωτερική τοιχοποιία είναι ξυλόπηκτη –τσατμάς- και η πλήρωση του γίνεται με πλίνθους, ενώ τσατμάδες είναι και οι εσωτερικοί τοίχοι. Είχε γίνει επικάλυψη με κονίαμα, μέρος του οποίου σήμερα έχει φθαρεί.

Η είσοδος έχει μικρή υψομετρική διαφορά από το έδαφος -20 εκατοστά- και γίνεται από μονόφυλλη ξύλινη πόρτα με τραβέρσες και μονολιθικό υπέρθυρο. Όσον αφορά την ασφάλεια, φαίνεται η παλιά κλειδαρότρυπα και μεταγενέστερα προστέθηκαν λουκέτα και μεταλλική υποδοχή για αμπάρα. Όλα τα υπόλοιπα κουφώματα βρίσκονται στο τμήμα του τσατμά και είναι επίσης ξύλινα. Τα παντζούρια είναι ξύλινα ανοιγόμενα με μεταλλικές τραβέρσες. Σήμερα τα μισά από τα παράθυρα που υπάρχουν παραμένουν ανοιχτά, ενώ τα υπόλοιπα τα έχουν κλείσει με λάσπη και σοβατιστεί.

Εσωτερικά υπάρχει σκάλα σε σχήμα Γ με πλατύσκαλο ανάμεσα. Μέχρι το πλατύσκαλο είναι η παλιά και αποτελείται από τρία πέτρινα σκαλιά πάνω στα οποία στηρίζονται οι δύο ξύλινες βαθμιδοφόροι. Η σκάλα εφάπτεται εσωτερικά στον τοίχο και έχει εξίσου έντονη κλίση και στους δύο κλάδους της. Στο κεφαλόσκαλο το στηθαίο καλύπτεται από ξύλινο πατάρι -μεσάντρα- σε ύψος κατάλληλο για να περνάει άνθρωπος από κάτω φυσικά.

Το δάπεδο του ισογείου ήταν πατητό χώμα, ενώ του ορόφου ξύλινο. Μεγάλες ξύλινες σανίδες καρφώνονταν κατευθείαν πάνω στις περαστές του πατώματος, που είναι ελάχιστα πελεκημένες. Οι περαστές για να στηριχτούν είναι καρφωμένες σε ξυλοδεσιά και συνεχίζουν εξωτερικά ως φουρούσια, ενώ το σαχνισί στηρίζουν επάλληλα φουρούσια δημιουργώντας ανισοσταθμία στους δύο χώρους του ορόφου.

Η στέγη της κατοικίας είναι εμφανής στον έναν από τους δύο χώρους του ορόφου. Στο κλειστό δωμάτιο η στέγη έχει κλείσει με μεταλλικά φύλλα –προφανής μεταγενέστερη προσθήκη-. Αρχικά διαστρώνονται οι οριζόντιες περαστές –σε απόσταση 1 μέτρου περίπου- για να τοποθετηθούν οι ορθοστάτες στα μέσα των ξύλων αυτών. Στη συνέχεια τοποθετούνται τα λοξά ξύλα για να δημιουργηθούν τα κύρια τρίγωνα. Πάνω από αυτά τοποθετούνται οι τεγίδες και οι επιτεγίδες, για να γίνει η τελική επικάλυψη με σχιστόπλακες.