Μοναστήρι-Εκκλησίες

 Η Μονή –σύμφωνα με εντοιχισμένη πλάκα- χτίστηκε το 1672, σε διαφορετική θέση από τη σημερινή, στην οποία και ξανακτίστηκε εκ βάθρων με τη σημερινή της μορφή το 1819.  

Σήμερα, διακρίνουμε  το διπλό καμπαναριό στην είσοδο, τους παλιούς  στάβλους, τα διώροφα κελιά, όπου έμεναν μοναχοί μέχρι το 1975 και τα οποία  σήμερα χρησιμεύουν ως ξενώνες για τους προσκυνητές, καθώς κι ένα μικρότερο κτίριο που ονομάζεται "του Τούρκου η κρεββάτα" και είναι αφιέρωμα ενός Μουσουλμάνου μπέη. 

Ο ναός είναι μονόκλιτη βασιλική, με δύο εισόδους και γυναικωνίτη. Στον κύριο ναό σώζονται δύο πέτρινα μανουάλια του 1831, ξυλόγλυπτο τέμπλο και σπάνιες εικόνες. Δυσάρεστο γεγονός αποτελεί η αρπαγή από το μοναστήρι των οστών αγίων και οσίων. 
 Μετά από δεκαετίες χωρίς μοναχούς, στο μοναστήρι κατοικεί πλέον μόνιμα από το 2018 μια μοναχή, γεγονός που του ξαναέδωσε ζωή και βοηθά στην διατήρηση του. 

Ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου (1927) είναι μονόκλιτη βασιλική με δίκλιτη στέγη και πρόσθετη περίστυλη στοά. Είναι σήμερα η κεντρική εκκλησία του οικισμού. Παρ'όλο που η εορτή του Αγίου Αθανασίου είναι στις 18 Ιανουαρίου, οι κάτοικοι αποφάσισαν να μεταφέρουν τις εορταστικές εκδηλώσεις στις 6 Αυγούστου, ώστε να μπορούν να παρευρίσκονται όλοι οι κάτοικοι.

Η παλαιά εκκλησία του Αγίου Αθανασίου (Άη Θανάσης), σύμφωνα με τους κατοίκους ήταν κτισμένη τον 18ο αιώνα. Κάηκε το 1982 (4 Σεπτεμβρίου)  από πυρκαγιά που ξεκίνησε στη ζώνη “Ρεματιά”, όπου συχνά κάτοικοι της περιοχής πέταγαν τα απορρίματά τους. Μετά την φωτιά μπόρεσε να διασωθεί μόνο η πρόσοψη του ναού.  

Το ξωκκλήσι των Αγίων Ταξιαρχών φέρει αξιόλογες τοιχογραφίες, οι οποίες έχουν υποστεί μεγάλη φθορά