Κατά την ιστορική παράδοση, φαίνεται το όνομα Άγραφα καθιερώθηκε στην περιοχή όταν κατά τον 8ο αιώνα, την περίοδο της Εικονομαχίας, οι κάτοικοι της περιοχής αντιστάθηκαν στους απεσταλμένους του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Κοπρώνυμου, που είχαν σταλεί για να τους καταγράψουν στους καταλόγους της αυτοκρατορίας. Έτσι επικράτησε το «Άγραφα», δηλαδή μη καταγεγραμμένα.
Λόγω του ορεινού και δασώδους εδάφους, η περιοχή των Αγράφων υπήρξε ο καταλληλότερος τρόπος για την δράση κλεφτών και αρματολών. Πολλοί σπουδαίοι οπλαρχηγοί έδρασαν σε αυτή την περιοχή, όπως ο Κατσαντώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Δίπλας και άλλοι.
Όσον αφορά το τοπωνύμιο «Ρεντίνα», δεν έχει βρεθεί η ετυμολογία του, αν και η προέλευση του εικάζεται ως Σλάβικη.
Ακολουθώντας τα ίχνη της προφορικής παράδοσης η ίδρυση του χωριού ανάγεται στα Βυζαντινά χρόνια. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία στην οποία αναφέρεται το τοπωνύμιο «Ρεντίνα» εμφανίζεται το 856μ. Χ, επί Λέοντος του Σοφού σε επισκοπικό κατάλογο της Μητρόπολης Λαρίσης.
Κατά την Εθνική Αντίσταση 1942-1944, η Ρεντίνα είχε δικό της αντάρτικο τμήμα , το τμήμα «Μενελαΐδας». Επίσης έξω από το χωριό λειτούργησε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ε.Λ.Α.Σ.
Το 1967 ο οικισμός ανακηρύχτηκε διατηρητέος. Το 1995 (έως και το 2010) έγινε δήμος, για λόγους ιστορικής σημασίας. Η Ρεντίνα, απαρτίζεται από πέντε επί μέρους συνοικισμούς (μαχαλάδες), ο ένας είναι ο κεντρικός συνοικισμός, το παραδοσιακό κέντρο μέχρι την κεντρική πλατεία, ο άλλος των «Νεβροκοκοτάδων», ο τρίτος της «Βουρλάτας», ο τέταρτος «Πέρα μαχαλάς» και ο πέμπτος ο «Πάνω μαχαλάς».